سلام علیکم.

اولین حمله، رژیم بعثی عراق در 21 اسفند 1357 برای اولین بار به پاسگاه مرزی سیروان ایران حمله‌ی هوایی نمود. هواپیماهای عراقی در چهاردهم خرداد 1358 روستاهای کُردنشین و سپس در هجدهم خرداد 1358روستاهای فورانی و امامی بخش نوسود ایران را بمباران کردند. با درایت نخست‌وزیر دولت موقت، مهندس مهدی بازرگان که شیرازه امور کشور از هم پاشیده شده بود و ارتش تضعیف شده بود، تشدید اختلاف و مقابله‌ بِه‌مِثل را به مصلحت کشور ایران ندانست و از درگیری با عراق خودداری کرد (پارسادوست، 1386: 231 ). صدام در فروردین ۱۳۵۹ گفته بود که آماده است همه‌ی اختلافات خود با ایران را از راه زو حل کند. عراق همواره ایران را به دخالت در امور داخلی آن کشور متهم می‌کرد. عراق به اخراج ده‌ها هزار نفر از عراقیان ایرانی‌تبار و راندن آنان به داخل خاک ایران به اتهام جاسوسی اقدام کرد و اقدامات خرابکارانه‌ی خود را در خطوط و ایستگاه‌های نفت و گاز و سایر تآسیسات اقتصادی ایران تشدید کرد (ولایتی، 1386: 55 و 58 و ۵۹). ارتش عراق با اقدامات مهندسی منطقه را برای شروع نبردی سنگین آماده می‌کرد و با تجاوزات زمینی، هوایی و دریایی و با راه انداختن جنگ روانی علیه ایران قدرت واکنش قوای ایران را می‌آزمود و معابر وصولی مناسب را برای آغاز هجوم سراسری شناسایی می‌کرد (اطلس جنگ ایران و عراق، 1392: 13). عراقی‌ها تا شروع جنگ سراسری بیش از 637 بار به وسیلۀ آتش توپخانه، تانک و بمباران هوایی، خاک ایران را مورد تجاوز قرار دادند (معین‌وزیری، 1395:56). نيروي زميني عراق در روز سه‌شنبه 1/7/1359 با دوازده لشکر، پنج لشكر پياده، پنج لشكر زرهي، دو لشكر مكانيزه، ده تيپ پياده، يك تيپ زرهي، يك تيپ مكانيزه، سه تيپ نيروي مخصوص، ده تيپ گارد رياست جمهوري و بيست تيپ گارد مرزي و يگان‏هاى مجهز مهندسى به ایران اسلامی حمله کرد (جعفری، 1398: 15). رزمندگان لشکر 92 زرهی خوزستان، لشکر 81 زرهی کرمانشاه، گروه رزمی 37 زرهی از شیراز، گروه رزمی 138 پیاده از تهران، تکاوران نیروی دریایی و نیروهای ژاندارمری مستقر در پاسگاه‌ها و مناطق مرزی، نیروهای شهربانی و نیروهای مردمی بسیجی شهرها و روستاهای مرزی، مردانه با تمام قوا تا آنجا که مقدور بود، مقاومت کردند تا سایر نیروها برسند (پورداراب 1384، ج 2: 15 تا 42).