سلام علیکم.

شهيد سپهبد علي صياد شيرازي در گفتار پانزدهم خود در كتاب  ناگفته‌هاي جنگ در رابطه با عمليات غرب دزفول مي‌گويد: ارتش مهم‌ترين قدرتي بود كه وارد صحنه شد و تنها توانسته بود خاك‌ريز سراسري بزند از جبهه‌ی آبادان تا دارخوين و بعد هم دب‌حردان وغرب اهواز  و سوسنگرد و هويزه و دهلاويه، دشمن تا پشت رودخانه‌ی كرخه پيشروي كرده بود و چند بارهم سعي كرده بود از رودخانه‌ی كرخه بگذرد و به شوش و پل نادري دزفول بيايد و تنها جاده ارتباطي خوزستان را كه جاده انديمشك اهواز است قطع كند اگر اين كار را كرده بود سقوط خوزستان حتمي بود؛ ولي خداوند كمك كرد و نيروي هوايي ارتش جمهوري اسلامي ايران در پل نادري دزفول با هواپيما به جنگ تانك رفت و چه بسا بعضي از هواپيماها نيز سقوط كردند و از بين رفتند به خاطر اينكه نيروهاي عراقي نتوانند از پل كرخه بگذرند اگر گذاشته بودند جاده انديمشك- اهواز قطع مي‌شد، حتي يك بار مجبور شدند پايگاه هوايي دزفول را تخليه كنند يعني هواپيماها را حركت دادند و رفتند جاي ديگر خيلي زننده بود اگر پايگاه را مي‌گرفتند و هواپيماها دست نخورده باقي مي‌ماند و به دست آن‌ها مي‌‌افتاد، اين خطر بزرگي بود، دشمن هم چنين برنامه‌اي داشت؛ ولي تلفات داد.

 الحق نيروي زميني خوب جنگيد به قول معروف كارد به استخوانشان رسيده بود جلوي نيروهاي عراقي را گرفتند وكلي تلفات به آن‌ها وارد كردند، نيروي زميني موفق شد آن طرف پل نادري دزفول و شمال جاده‌ی دهلران كه تپه سپتون در آنجا است راهم نگه دارد، از آن طرف هم دشمن مي‌خواست به شوش حمله كند، جلوي آن‌ها را گرفتند و نگذاشتند، نيروي زميني در غرب رودخانه‌ی كرخه در صالح مشطط جاي پایي هم گرفت، يك جاي پا هم طرف‌ بلندي‌هاي تپه 120 و خضريه به طرف رقابيه در غرب شوش گرفت و اين خطي بود كه نيروي زميني تشكيل داد و نيروهاي عراقي را در غرب رودخانه‌ی كرخه متوقف كرد.

شادی روح شهدای اول جنگ صلوات.