فکه تا چنگوله، قوای عراقی در سال 1367 با انجام سه عمليات موفق در كمتر از سه ماه توان نيروهاي خود را دو چندان کرده بودند؛ ازطرفی تداوم حضور نيروهاي امريكا در خليج فارس و ادامه درگيري‌هاي پراكنده دريايي و تهديدات سياسي نظامي براي جمهوري اسلامي ايران، موجب شده بود كه قوای عراقي با استفاده از ضعف خطوط پدافندي نيروهاي ايراني كه به دليل تمايل به ادامه حملات به سمت عراق غالباً فاقد موانع و استحكامات مهندسي، بود با انجام مكرر بمباران شيميايي در منطقه فکه و شرهاني تا چنگوله اقدام به تك بسيار گسترده کنند. سپاه چهارم و گارد ‌جمهوري عراق به‌منظورِ جمع‌آوري اسير و انهدام نيروهاي ايراني با استفاده از حجم غيرقابل تصور آتش توپخانه با استفاده از اصل تمركز قوا،‌ آتش پرحجم و بمباران شيميايي به مواضع نيروهاي ايراني رخنه و تا عمق قابل توجهي از خاك ايران پيشروي و بعد از جمع‌آوري اسير و غنائم به ارتفاعات مرزي عقب‌نشيني كردند (جعفری، 1398: 155). قوای حمله کننده عراقی از ساعت 06:10، 21 تیر 1367 با گارد جمهوری عراق شامل: لشکر زرهی مدینه منوره، دو لشکر پیاده بغداد، لشکر نیروهای مخصوص گارد جمهوری، بیست گردان توپخانه و دو گردان موشکی، چهار گردان مهندسی و یک گردان پل و سپاه چهارم عراق شامل: چهار لشکر پیاده، دو لشکر پیاده مکانیزه، دو تیپ زرهی، دو تیپ تکاور، ۳۴ گردان توپخانه (نوزده گردان توپخانه نیمه سنگین و پانزده گردان توپخانه صحرایی)، دو گردان موشک زمین به زمین، هفت گردان مهندسی صحرایی تهاجم را آغاز کردند. در این تهاجم گسترده نیروی هوایی عراق شامل: شش اسکادران هجومی زمینی، یک اسکادران دفاع هوایی، چند فروند هواپیمای اخلال الکترونیکی و عکس‌برداری و هوانیروز عراق شامل: چهل فروند بالگرد مسلح برای پشتیبانی، فرماندهی و کنترل و صد فروند بالگرد برای پیاده کردن نیرو و تخلیه زخمی‌ها از این عملیات پشتیبانی می‌کردند (فیصل خزرجی، 1398: ۵۳۲).