سلام علیکم.

گردان 151 لشکر 92 زرهی خوزستان پادگانی است به وسعت یک ارتش و برابر با تمام ارزش‎ها و آرمانهایی که سربازان آن خون پاک خویش را برای پایداری آن نثار کردند. در گوشه و کنار این پادگان لاله‎هایی پرپر شدند تا نام این پادگان برای همیشه سبز و جاویدان باقی بماند. دژهایی که تا ابدیت نماد مقاومت، پایداری و شجاعت نیروهایش باقی خواهند ماند. دژهایی که اگر زبان داشتند و لب به سخن می‎گشودند از فداکاری و رشادتهای کسانی حکایت می‎کردند که حماسه‎ها آفریدند، از آن لحظات پر التهاب می‎گفتند، از ایامی حکایت می‎کردند که در هر گوشه از این پادگان و دژها پیکر پاک شهیدی زمین را به آغوش می‎کشید و روحش به سوی ملکوت پرواز می‎کرد. این دژها زبان گویای مظلومیت و غربت افسران و سربازان این پادگانند که جانانه از مرزهای میهن خود تا آخرین قطره خون دفاع کردند، پادگان دژ یادآور اولین گلوله‎هایی است که به سمت میهنمان شلیک شد، یادآور شهید استوار خسروی که می‎گفت: «من زنده باشم و تو به خاکم تجاوز کنی؟» و یا یادآور سخن شهید ستوان امیری که در آخرین ساعات زندگیش گفت: «ایران کشوری فراخ و بزرگ است ولی جایی برای عقب‌نشینی امیری وجود ندارد» طنین صدای این دلاورمردان نیروی زمینی ارتش هنوز هم در خاک پهناور خرمشهر شنیده می‎شود.

شادی روح شهدای پادگان دژ خرمشهر صلوات.

سلام علیکم.

حمد و سپاس بی‌شمار خداوندی که ما را سرباز اسلام و مطیع امر رهبری و فرماندهی معظم کل قوا قرار داده است و با سلام و صلوات بر پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد مصطفی ( ص) و عرض ارادت به ساحت حاضرترین گوهر عالم هستی امام زمان (عج) ارواحنا لتراب مقدم‌الفدا، خدای بزرگ و بلند مرتبه در قرآن کریم در سوره حج آیه (39) می‌فرمایند: به مسلمانان كه مورد قتل (و غارت) قرار گرفته‏اند رخصت (جنگ با دشمنان) داده شد؛ زيرا آن‌ها از دشمن سخت ستم كشيدند و همانا خدا بر يارى آن‌ها قادر است. ترجمه استاد الهی قمشه‌ای . 

اينجا پادگان دژ است، پادگان حماسه ايثار، پادگاني كه در سال 1349 بر مبناي دفاعي كشور بنا نهاده شد.دولت عراق نسبت به حضور پادگان دژ در اين منطقه بسيار حساس بود.

دولت عراق حتي به مجامع بين‌المللي شكايت كرده بود كه ايران اقدام به ساخت اين دژ نكند؛ ولي ايران در مرز جنوبي پادگان دژ، پادگان حميد و ديگر دژهايي را بنا كرد.

پادگان دژ بر مبناي يك گردان، به نام گردان 151 پياده دژ بنا نهاده شد كه اين گردان متشكل از 4 گروهان رزمي، يك گروهان اركان و حدود 1500 نفر پرسنل در مبناي اوليه بود.

65 كيلومتر مرز از شلمچه تا كوشك در اختيار اين دژ قرار دارد و سازمان دژ به اين صورت بود كه از 32 دژ تشكيل شده بود كه 29 دژ فعال و 3 دژ ديگر در زير آب بود.

اين 29 دژ در نزديكي مرز مستقر بودند به اين صورت كه يك فرمانده، يك معاون و 14 نفر پرسنل داشت.

فاصله هر دژ با هم 3 كيلومتر است و در قسمت شمالي و جنوبي اين مسير 65 كيلومتري 2 دژ مركزي (دژ شلمچه و دژ كوشك) قرار دارد.

در هر دو دژ مركزي فرمانده گروهان‌ها مستقر بودند و تأسيسات بيشتري داشتند كه به غير از توپ 106 ميلي‌متري كه سلاح سازماني همه دژها بود، خمپاره‌انداز هم داشتند.