سلام علیکم. در هشتمین روز جنگ ، امام گفت: «دولت عراق فهمید که با کی طرف است. اینها دائماً هی پیش خودشان می‌گفتند که اگر ما حمله به ایران بکنیم، در همان حمله اول، دیگر کار تمام است و ما می‌رویم برای مرکز ایران و همه جا. حالا فهمیدند که نه! مسئله این طور نیست. درعین‌حالی‌که ما باز به مردم اجازه ندادیم و آن بسیج عمومی را اجازه ندادیم. الان مع‌ذالک، فهمیدند این‌ها که خیر؛ کاری از آن‌ها برنمی‌آید و اگر دولت ایران بخواهد، آن‌ها را ان‌شاءالله به‌زودی از بین می‌برد.» (همان: 248). حضرت امام گفت: «تکلیف ما این است که از اسلام صیانت کنیم و حفظ کنیم اسلام را. کشته شویم تکلیف را عمل کردیم، بکشیم هم تکلیف را عمل کرده‌ایم.» (همان: 251). در ادامه گفت: «ما مکلفیم که جلوی آن‌ها را بگیریم. چه پیروز شویم و چه نشویم، دفاع باید بکنیم. باید حتماً دفاع بکنیم و همه‌ی ملت در وقتی که اجازه داده شد، همه باید بروند دفاع بکنند. (همان: 252).

سلام علیکم. در هشتمين روز جنگ تحميلى، نيروى زمينى كه در مناطق داخلى كشور در پادگان ‏ها باقى مانده بودند، به تدريج و بر حسب دستورات صادره و امكانات ترابرى موجود به ميدان‏هاى نبرد اعزام شدند. لشكر 16 زرهى قزوین كه عمدتا درگير مأموريت آرام‏سازى كردستان بود، به تدريج از اين مأموريت رها گرديد و به مناطق عملياتى اعزام شد. عناصر لشكر 77 پياده‏ خراسان نيز با قبول خطر احتمالى در منطقه‏ ى شرق بخصوص در مرز افغانستان و با توجه به اولويت ‏ها به مناطق نبرد غرب و جنوب كشور تغيير مكان يافتند و سپاه پاسداران انقلاب اسلامى با تلاش بيشتر به بسيج نيروهاى مردمى پرداخت و همدوش با ارتش مسؤوليت دفاع از ميهن اسلامى را برعهده گرفت و بدين ‏ترتيب، عدم تعادل فوق‏ العاده‏اى كه در آغاز جنگ به نفع نيروهاى متجاوز وجود داشت كاهش پيدا كرد. براساس اين تغييرات بنيادى و مؤثر در كاربرد نيروهاى خودى، تيپ 3 پياده‏ مشهد از لشكر 77 پیاده خراسان ، به تدريج به منطقه‏ ى عملياتى كرمانشاه تغيير مكان يافت. تمام عناصر گروه 11 و 44 توپخانه كه براى شركت در جنگ آماده بودند به اين منطقه اعزام شدند. از لشكر 21 پياده ‏ى حمزه (ع) تهران و لشکر 16 زرهى قزوين نيز اگر چه عمده قواى آن‏ها به منطقه‏ ى عمليات جنوب تغيير مكان يافته بودند عناصرى نيز به منطقه‏ى كرمانشاه اختصاص داده شدند. (پورداراب، ج2، 1384: 210).