سلام علیکم.

حمد و سپاس خدایی که معبودی جز او نیست، زنده‌ای ازلی و ابدی است، دانای نهان و آشکار که ما را سرباز اسلام و مطیع امر رهبری و فرماندهی معظم کل قوا قرار داده است و با سلام و صلوات بر پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد مصطفی(ص) و عرض ارادت به ساحت حاضرترین گوهر عالم هستی امام زمان(عج) ارواحنا لتراب مقدم‌الفدا، برگرفته از مجله‌ی صف ماهنامه‌ی ارتش جمهوری اسلامی ایران.

روايت امير سرتيپ حسين منتصر فرمانده گردان 293 لشكر 92 زرهي اهواز                           

در زمان آزادسازي سوسنگرد، گروه رزمي 261، دو گروهان تانك و دو گروهان پياده داشت. دو گروهان پياده را سازماندهي كرده بودند و گروهان رزمي 261 شكل گرفته بود. دست‌كم سی  دستگاه تانك وده دستگاه نفر بر بی. ام. پی در اختيار داشتم. موضع ما پشت خاك‌ريز بود كه از لايروبي كرخه درست شده بود.

قبل از انقلاب، گل و لاي كرخه را مي‌ريختند كنار ساحل. آنجا يك ديوار به ارتفاع سه، عرض دو و به عمق سه متر وجود داشت كه جاي خوبي بود براي تانك. قرار بود ما مساحت كنار اين رودخانه را تا عمق 15 كيلومتري پوشش بدهيم كه تيپ محاصره نشود. براي اين منظور، دهكده طالقاني را به‌عنوان مقر گروه رزمي انتخاب كرده‌ بوديم. در فاصله هفت تا هشت كيلومتر پايين‌تر و به‌همان ميزان از سمت بالا، نيروها مستقر شده بودند.