سلام علیکم:

به مناسبت روز 26/6/1369 که مصادف است با بازگشت آزاده‌ی گرامی حاج احمد حیدری به میهن عزیز اسلامی ایران و عرض تبریک این روز به ایشان و خانواده محترمشان، روایتی از آزاده جناب سرهنگ بازنشسته احمد حیدری برایتان نقل کنم از حوادث دوران اسارت ایشان حکایتی است از صبر و پایداری و عظمت روحی جوانمردان آزاده ایران اسلامی در بند عراقی‌ها و از سویی دیگر پستی و خباثت و قساوت نظامیان و گماشته‌گان صدام.

احساس شما خواننده گرامی از یک سو، تحسین آزادگان ایران اسلامی است و از سویی دیگر، پستی دشمن و خشم و نفرت ما از استکبار جهانی که دو کشور مسلمان را رودرروی هم قرار داد.

نیروهای عراق همواره می‌خواستند برنامه‌هایی را خارج از اصول و قواعد شرافت سربازی انجام دهد که اولین ماده‌اش وادارکردن ایرانی‌ها به پشتکردن به کشور و ارزش‌های ملی و مذهبی بود؛ اما بچه‌ها با روحیه‌ی بالا و احساسات خاص ملی و مذهبی که داشتند، هیچ‌گاه خواسته‌های آنان را تمکین نمی‌کردند و همواره پشتیبان همدیگر بوده و در برابر تهدید و تطمیع آن‌ها قرص و محکم می‌ایستادند.